Hoe ziekte je stemming beïnvloedt

Hoe ziekte je stemming beïnvloedt

Oké, ik wil graag dat je even de tijd neemt.

Denk eens aan een moment waarop u onlangs ziek was.

Probeer specifiek te denken aan een moment waarop u zich, ook al voelde u zich niet zo goed,

toch goed genoeg voelde om uit bed te komen en met uw dag verder te gaan.

Hoe was je humeur?

Voelde u zich een beetje verdrietig of depressief?

Welke soorten sociale interacties wilde je hebben?

Zou je naar een cocktailparty vol vreemden willen gaan of op een eerste date?

Hoogleraar Keely Muscatell doet psychologie aan de Universiteit van North Carolina in Chapel Hill

en de afgelopen vijftien jaar heeft ze de onderlinge verbanden bestudeerd tussen fysiologische veranderingen die in het lichaam plaatsvinden tijdens ziekte, psychologisch en sociaal welzijn.

In het bijzonder bestudeert haar laboratorium sociale psychoneuro-immunologie, en een onderzoeksgebied dat zich toelegt op het ontdekken van interacties tussen onze sociale ervaringen, psychologische processen en het immuunsysteem.

Vandaag wil ik je vertellen over een onderzoek waaruit blijkt dat fysieke symptomen die je ervaart als je ziek bent ook je humeur en je sociale gedrag beïnvloeden.

Met andere woorden: veranderingen in het immuunsysteem kunnen een signaal naar de hersenen sturen, waardoor we anders gaan denken voelen en handelen.

En niet alleen dat, maar ook onze sociale ervaringen kunnen veranderingen in ons immuunsysteem veroorzaken.

Het onderdeel van het immuunsysteem waarop het meeste onderzoek in de psycho- neuro-immunologie zich op richt is de ontstekingsreactie van een ontsteking.

De ontstekingsreactie is de eerste verdedigingslinie van uw immuunsysteem en wordt gecoördineerd door moleculen die pro-inflammatoire cytokines worden genoemd.

Je kunt cytokines zien als een soort chemische boodschappers van het immuunsysteem.

Dus als een immuuncel iets raars of ongewoons vindt zullen ze die cytokines vertellen dat ze andere immuuncellen moeten waarschuwen om te komen onderzoeken.

Dus als je terugdenkt aan een keer dat je een wondje in je vinger hebt gehad, heb je misschien gemerkt dat het gebied rond het wondje opzwelt, rood wordt en opwarmt.

Dat is de ontstekingsreactie. En die symptomen worden veroorzaakt door cytokines die hun werk doen en signalen geven naar andere immuuncellen om het wondje te genezen.

Hetzelfde gebeurt als uw immuuncellen een virus of bacterie in het lichaam vind.

Ze zenden cytokines uit om andere immuuncellen te waarschuwen.

Deze cytokines veroorzaakt fysieke symptomen die we gewoonlijk hebben als we ziek zijn.

Dingen zoals koorts , pijn en vermoeidheid.

Dus hoewel we gewoonlijk denken dat deze symptomen worden veroorzaakt door een virus

of een bacterie zelf worden ze feitelijk veroorzaakt doordat ons eigen immuunsysteem dat

geactiveerd word om de ziekteverwekker te elimineren.

Maar naast deze lichamelijke symptomen blijkt uit tientallen jaren van onderzoek op zowel bij dieren als bij mensen dat cytokines ook veranderingen in onze stemming en ons sociale gedrag veroorzaken.

Ontstekingen in het lichaam kunnen dus een signaal naar de hersenen sturen waardoor we ons somber depressief en zelfs hopeloos kunnen gaan voelen.

Ontstekingen kunnen er ook voor zorgen dat we ons sociaal willen terugtrekken van andere mensen

om interactie met andere in onze sociale netwerken te vermijden.

Dit onderzoek laat dus goed zien dat het immuunsysteem groot effect kan hebben op ons humeur en op ons sociaal gedrag.

Veranderingen in de ontstekingen in het lichaam kunnen een signaal naar de hersenen sturen waardoor we ons depressief en zelfs eenzaam kunnen voelen.

Oké, dus je vraagt ​​je misschien af waarom zou je lichaam dit in vredesnaam doen?

Waarom zou je willen dat je immuunsysteem je hersenen kan manipuleren en ervoor kan zorgen dat je je verdrietig en afstandelijk voelt ten opzichte van andere mensen in je leven?

Hoewel onderzoekers nog niet helemaal zeker weten waarom dit gebeurt biedt de evolutietheorie goede stof tot nadenken.

Het op gang brengen van het immuunsysteem kost veel energie.

Het kost veel calorieën om cytokines door de bloedbaan te laten zwemmen en signalen naar immuuncellen te sturen.

En wat kost nog meer calorieën? Bijna alles.

Vooral dingen als uitgaan, plezierige ervaringen zoeken, omgaan met vreemden, je dagelijkse werk en gewoonweg de dagelijkse bezigheden.

De theorie is dus dat het immuunsysteem de hersenen vertelt dat ze zich depressief moeten voelen

zodat we ons terugtrekken minder geintereseerd zijn om activiteiten te doen en meer geintereseerd worden in het thuis blijven en uitrusten.

En als dingen die normaal leuk klinken gewoon niet zo leuk meer lijken en als interactie met andere mensen uitputtend en misschien zelfs een beetje bedreigend lijkt dan zullen we die dingen minder snel doen en zullen we eerder thuis blijven zodat het immuunsysteem de calorieën die overblijven kan gebruiken om te herstellen.

Maar als dit langdurig aanhoudt en de ontstekingen in de loop van weken of zelfs jaren toenemen

kan dat natuurlijk vreselijke gevolgen hebben op ons welzijn.

Maar op de korte termijn beschouwen we deze immuun-naar- hersensignalering als adaptief.

Je immuunsysteem is in principe goed in het weten wanneer het voor jou een goed idee zou zijn om

interactie te hebben met de wereld en wanneer het beter zou zijn om gewoon thuis te blijven.

Maar het blijkt dat de invloed van ontstekingen op ons sociale leven niet zo simpel is.

Een van de belangrijkste ontdekkingen dat is gedaan is dat ontstekingen ons ook gemotiveerder kunnen maken om bepaalde sociale interacties op te zoeken.

Vooral met de mensen met wie we een erg hechte band hebben.

Het is dus niet zo dat ontstekingen ons over de hele linie minder sociaal maken.

Het kan ons juist selectiever maken over met wie we willen omgaan.

Om te ontdekken hoe dit werkt hebben onderzoekers een experiment uitgevoerd.

Ze vroegen deelnemers om digitale foto's te sturen van iemand bij wie ze terecht konden

als ze hulp of ondersteuning nodig hadden.

Zoals je zou verwachten, stuurden mensen foto's van hun romantische partners,

hun beste vrienden en hun familie op.

Vervolgens lieten lieten de onderzoekers hun deelnemers de beelden van hun steunfiguur bekijken

terwijl ze hun hersenactiviteit volgden met behulp van MRI-scan.

Cruciaal om te weten is dat we voorafgaand  van de MRI-scans de willekeurige helft van de deelnemers blootgesteld waren aan een bacterie die ervoor zorgt dat de ontstekingsniveaus in het lichaam toenam. De andere helft had gewoon normale, lage ontstekingsniveaus.

Wat de onderzoekers ontdekten was dat de mensen die aan die bacterie waren blootgesteld veel cytokines in hun lichaam hadden en feitelijk meer activiteit vertoonden in een beloningsgerelateerd gebied van de hersenen. Het ventrale striatum genaamd.

Dit suggereert dus dat een ontsteking ervoor kan zorgen dat sociale interacties met vreemden opzoeken minder aantrekkelijk werd. Dit betekende niet dat alle sociale interacties werd vermeden

In feite kunnen ontstekingen ons gemotiveerder maken om interacties te zoeken met mensen die ons troost of zorg kunnen bieden.

Maar het komt natuurlijk niet elke dag voor dat we in contact komen met een virus of bacterie,

of dat we een wond hebben, of een ziekte hebben zoals cvs waardoor onze ontstekingsniveaus toenemen.

Hoeveel dagelijkse invloed heeft het immuunsysteem eigenlijk op ons sociale leven?

Uit onderzoek blijkt dat het antwoord veel meer is dan je zou denken.

Dat komt omdat ook stress ontstekingen veroorzaakt.

Dus puur psychologische dingen die in de hersenen gebeuren kunnen een toename van cytokines in het lichaam flink verhogen.

Dit geldt niet allen bij mensen maar ook bij dieren.

In Verschillende laboratoriums over de hele wereld bestuderen onderzoekers de effecten van stress op ontstekingen door mensen te vragen naar het laboratorium te komen en vragen te beantwoorden over waarom zij een goede kandidaat zouden zijn voor hun droombaan.

En dan moeten ze hardop uitdagende hoofdreken sommen maken.

En ze doen dit allemaal voor een groep onderzoekers die hen beoordelen.

Ja, mensen melden dat dit stressvol is. En cruciaal is dat we als reactie op deze psychologisch stressvolle ervaring zien dat de niveaus van cytokines in het lichaam zijn toegenomen.

Dus bij afwezigheid van virussen, bacteriën, wonden, enzo kan een puur psychologische stressfactor ervoor zorgen dat de ontstekingsreactie wordt geactiveerd.

Het is dus niet alleen zo dat ons immuunsysteem signalen naar onze hersenen stuurt,

maar ook dat onze hersenen signalen naar ons immuunsysteem sturen om

hen te vertellen dat ze ontstekingsreactie moeten activeren als reactie op de stress.

Oké, dus nu je weet dat je immuunsysteem een eigen actief sociaal leven leidt

en dat je hersenen en je immuunsysteem voortdurend communiceren op een manier waardoor jij je depressief of eenzaam kunt gaanvoelen.

Wat moet je dan doen?

Voor mij, een persoon met met chronische ontstekingen dan de gemiddelde mens, heeft deze kennis over het sociale leven van het immuunsysteem mijn kijk behoorlijk veranderd.

Deels omdat het mij een verklaring geeft waarom ik vaak vermoeid voelt ook al heb ik hele dag geen flikker gedaan. Maar wel andere stress hebt ervaren.

Of waarom ik me misschien een beetje somber en niet verbonden voel met andere mensen als ik mij lichamelijk niet lekker voel. Het verklaard zoveel.

Ik weet zeker dat jij soortgelijke ervaringen in je leven hebt gehad maar waarschijnlijk nooit hebt kunnen begrijpen wat precies de reden is. Vandaar ik deze blog hebt geschreven.

Misschien had je een moeilijke taak op uw werk die u moest afmaken,

Of misschien had ruzie met uw partner of een familielid.

Of gewoon een probleem die snel opgelost moest worden.

Het kan vanalles zijn.

Op basis van wat ik je hier hebt verteld hoop ik dat je nu begrijpt dat elke vorm van stress een hoog niveau van ontstekingen in ons lichaam zullen veroorzaken.

Onze cytokines zullen dan met volle kracht geactiveerd worden.

En daardoor gaan we ons meer uitgeput voelen en zullen er wat meer emotionele schommelingen ontstaan.

Sombere stemmingen zoals we een beetje gefaald hebben.

We nergens heen willen, niemand willen zien of iets doen,

We gewoon thuis willen blijven en ontspannen op de bank willen liggen.

Met de mensen met wie we close zijn willen afspreken,

We een beetje neerslachtig voelen, etc etc.

En naarmate onze cytokineniveaus weer dalen. Deze symtomen langzaam zullen verdwijnen. (als je geen cvs of ander onderliggend ziekte hebt natuurlijk ;-) )

Dus als je in de toekomst stress ervaart, en je voelt dat de ontstekingen vat krijgen, ik hoop dat je dat je je herinnert wat ik je hier vandaag heb verteld.

En je jezelf eraan herinnert dat de symptomen die je ervaart waarschijnlijk alleen maar je immuunsysteem is dat zijn werk doet en je hersenen vertelt zich depressief en teruggetrokken te voelen zodat je ff terug trekt om te herstellen. Zoals de evolutie bedoeld heeft,